Do tego wszystkiego, niespodziewana śmierć Wajdka. Jak gdyby mi ktoś młotem w głowę przywalił a przecież właściwie go nie znałem. Tyle co z ITT 2016 i 2017. Jednak wszyscy, którzy go poznali wiedzą, że wystarczyło spędzić z nim kilka chwil i miał człowieka owiniętego wokół palca. Nie sposób było go nie polubić. Kawał chłopa, zawsze w dobrym humorze, sypiący kawałami. Dzięki niemu dowiedziałem się jaka jest różnica między chirurgiem a chirurgiem naczyniowym...Widzieliśmy się po raz ostatni w Czerwcu na Lipie. Pełen życia, pełen planów. Już się cieszyłem na następne ITT.... Bez niego to już jednak nie będzie to samo. Nawet nie chcę myśleć co przechodzą Ewelina i dzieci. Bardzo im współczuję.
George S. Patton, przemawiając 7 Czerwca 1945 roku w Copley Plaza Hotel w Bostonie powiedział :
" Głupotą i błędem jest opłakiwanie umarłych. Powinniśmy raczej dziękować Bogu za to, że tacy ludzie żyli. " Niby racja i cieszę się, że miałem przywilej poznać Wajdka zwłaszcza, że takich ludzi spotyka się wyjątkowo rzadko ale trudno się jednak pogodzić z tym, że tak szybko i niespodziewanie odszedł...
Krótko mówiąc mam dziesięć dni wolnego i po raz pierwszy od kiedy rozpocząłem karierę motocyklisty nie mam ochoty na wyjazd. Najchętniej przeleżałbym ten czas na łóżku gapiąc się w sufit. Myślę jednak, że Wajdek nie byłby tym zachwycony. Nie jestem wierzący ale kto wie...Może patrząc z góry na Ewelinę i dzieci widzi kątem oka i mnie i już sobie wyobrażam jak swoim dudniącym głosem mówi : "Jedz baranie, trzeba korzystać. Życie jest takie krótkie." W każdym kto go znał została jakaś jego część. Tak samo we mnie więc może i moje przygody też jakoś do niego dotrą i może sprawią mu choć trochę radości. Pakuję moją Kiddo i ruszam w drogę. Ku pamięci Dr.W.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz